Handel nieruchomościami to dosyć złożony proces, szczególnie dla osób, które nie zajmują się nim na co dzień, a jedynie posiadają pojedyncze mieszkanie czy dom, który pragną sprzedać. A co w przypadku, kiedy dana nieruchomość należy do kilku właścicieli? Jeżeli znajdujesz się właśnie w takim położeniu i pragniesz sprzedać swoją część nieruchomości, ale nie wiesz, czy możesz to zrobić i jak w ogóle tego dokonać, to doskonale trafiłeś. Serdecznie zapraszamy do zapoznania się z treścią poniższego artykułu, w którym odpowiadamy na pytania dotyczące współwłasności nieruchomości a nieruchomości z współwłasnością – czy to możliwe?Wiele osób, które posiadają jedynie częściową własność nieruchomości, zastanawia się nad tym, czy w przypadku, jeżeli chcieliby oni sprzedać swój udział, to czy taka operacja jest w ogóle możliwa. Otóż z perspektywy prawnej nie ma żadnych przeciwwskazań do sprzedaży takiej nieruchomości. Co więcej – dokonanie i finalizacja transakcji jest możliwa nawet bez zgody współwłaściciela lokalu czy domu. W dodatku nie jest to nawet tak skomplikowane jak wielu osobom się chodzi o współwłasność a sprzedaż nieruchomości, należy przede wszystkim wiedzieć, że owej współwłasności wyróżniamy dwa rodzaje – ułamkową oraz łączną. Pierwsza z nich charakteryzuje się tym, że każdy ze współwłaścicieli nieruchomości posiada w niej określony częściowy udział. Podział procentowy opiera się tutaj na konkretnych przesłankach, a jeśli ich nie ma, to zazwyczaj przyjmuje się, że ułamkowe udziały każdego ze współwłaścicieli są takie same. Jeśli natomiast chodzi o współwłasność łączną, to jest ona zupełnie inna niż ułamkowa – brak w niej chociażby właśnie wspomnianych ułamków i różnego rodzaju częściowych podziałów. Dodatkowo współwłasność łączna nie jest samodzielną konstrukcją prawną – musi być ona powiązana z jakimś innym stosunkiem prawnym. Przykładem współwłasności łącznej może być sytuacja między małżonkami, którzy nie podpisali między sobą intercyzy, ale mają wspólne mieszkanie. Jak wyraźnie więc widać, pytanie o sprzedaż nieruchomości ze współwłasnością tego typu nie ma zbytnio sensu, gdyż współwłasność tego typu wygasa wraz z zakończeniem stosunku prawnego obu stron, np. w przypadku zakończenia ułamkowa a sprzedaż – na co należy zwrócić uwagę?Wspomnieliśmy o tym, że sprzedaż udziałów w nieruchomości nie należy do trudnych procesów i tak właśnie jest. Współwłaściciele mają co prawda prawo do wyrażenia sprzeciwu, jednak ma on moc tylko w konkretnych i uzasadnionych przypadkach związanych ze spadkami. Dowiedz się ja wygląda spadek udziałów w spadku: W innych sytuacjach nic nie stoi na przeszkodzie, aby sprzedać ułamek nieruchomości. Bardzo istotne jest też to, że tak jak każda tego typu transakcja, także sprzedaż udziału w nieruchomości musi zakończyć się wizytą u też bardzo szybki sposób sprzedaży ułamkowej części nieruchomości – można skorzystać z usług skupu nieruchomości takiego jak nasz. Serdecznie zapraszamy do zapoznania się z naszą ofertą.

Współwłasność mieszkania – czy stanowi problem? Wbrew pozorom, współwłasność mieszkania nie jest rzadkim zjawiskiem. Mieszkaniowymi wspólnikami są na przykład osoby, które otrzymały całość lub pewną część nieruchomości w ramach spadku. Posiadanie udziału w nieruchomości jest oczywiście mniej korzystne niż wyłączna (samodzielna) własność. Wiąże się to nie tylko z faktem, że udział będzie warty o wiele mniej niż całość danego lokalu lub domu. Warto również zdawać sobie sprawę, że posiadanie lokum „na spółkę” w praktyce generuje spore problemy. Wystarczy tylko wspomnieć, że współwłaściciele mogą mieć zupełnie inne pomysły na dalsze wykorzystanie lokalu lub domu. Na całe szczęście, współwłasność mieszkania może zostać zniesiona. Pokrótce wyjaśniamy, na czym polega procedura zniesienia współwłasności. Współwłasność ułamkowa jest o wiele mniej kłopotliwa Jeżeli chodzi o współwłasność mieszkania, to w pierwszej kolejności warto zwrócić uwagę na pewną kwestię. Chodzi o różnicę pomiędzy dwoma rodzajami współwłasności, czyli współwłasnością łączną oraz ułamkową. Współwłasność łączna jest mało wygodna dla współwłaścicieli ze względu na jej specyficzny (bezudziałowy) charakter. Osoba posiadająca prawo współwłasności łącznej nie może nim swobodnie rozporządzać. Na całe szczęście, współwłasność nieruchomości w częściach ułamkowych okazuje się o wiele częstszym wariantem. Zgodnie z artykułem 198 kodeksu cywilnego, który dotyczy współwłasności ułamkowej: „każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli”. Wspomniany przepis wyjaśnia, że sprzedaż swojego ułamkowego udziału w mieszkaniu lub działce zabudowanej domem nie wymaga zgody innych współwłaścicieli. Wykorzystują to między innymi specjalne firmy tanio skupujące udziały w mieszkaniach. Kolejny przepis kodeksu cywilnego (art. 199 KC) wskazuje natomiast, że do rozporządzania wspólną rzeczą (np. jej wynajęcia) lub innych czynności przekraczających zakres zwykłego zarządu potrzebna jest zgoda wszystkich współwłaścicieli. Jeżeli takiej zgody nie ma, to współwłaściciele posiadający przynajmniej połowę udziałów mogą domagać się, aby sąd podjął decyzję dotyczącą sporu, mając na względzie interesy wszystkich zainteresowanych stron. Warto jednak zdawać sobie sprawę, że takie postępowanie prowadzone na podstawie art. 199 KC często jest bardzo przewlekłe. Współwłasność lokum znosi się notarialnie lub sądowo Problemy jakie powoduje współwłasność mieszkania sprawiają, że wiele osób chce się jej pozbyć. Od kłopotu można uwolnić się sprzedając swój ułamkowy udział w danym lokum. Warto jednak zdawać sobie sprawę, że oferta sprzedaży udziału raczej nie wzbudzi dużego zainteresowania na rynku. Typowy nabywca mieszkania nie jest bowiem zainteresowany perspektywą zakupu np. 1/3 lub 1/2 nieruchomości i zarządzania lokalem lub domem razem z obcymi osobami. Co więcej, w sprzedaży udziału raczej nie pomoże agent nieruchomości. Natomiast propozycja cenowa ze specjalnej firmy zajmującej się skupem udziałów w nieruchomościach prawdopodobnie będzie bardzo niska. Na całe szczęście, istnieje rozwiązanie inne niż sprzedaż swojego ułamkowego udziału w nieruchomości. Współwłasność mieszkania może zostać zniesiona poprzez umowę podpisaną u notariusza albo na wskutek postępowania sądowego. Najlepiej jest wtedy, gdy współwłaściciele sami wypracują porozumienie i ustalą wszystkie szczegóły związane np. ze sposobem podziału nieruchomości oraz spłatami/dopłatami. Niestety porozumienie nie zawsze jest możliwe do osiągnięcia. Właśnie dlatego zniesienie współwłasności na drodze sądowej często okazuje się koniecznością. Warto wiedzieć, że taka opcja już na wstępie będzie kosztowała 1000 zł. Opłata sądowa jest zredukowana do 300 zł, jeżeli wniosek do sądu rejonowego (o zniesienie współwłasności) zawiera projekt zaakceptowany przez wszystkie zainteresowane strony. Sprzedaż mieszkania może być jedynym rozwiązaniem Zniesieniem kłopotliwej współwłasności zajmuje się sąd rejonowy w trybie nieprocesowym. Warto również wiedzieć, że sędzia rozpatrujący sprawę ma do wyboru trzy warianty zniesienia współwłasności. Mowa o fizycznym podziale nieruchomości, przyznaniu własności co najmniej jednego współwłaścicielowi (z obowiązkiem spłaty pozostałych osób) albo sprzedaży nieruchomości. Fizyczny podział domu lub lokalu to rozwiązanie, które tylko z pozoru wydaje się najprostsze. W praktyce może się okazać, że taki podział jest niewykonalny ze względów konstrukcyjnych i technicznych. Wtedy pozostają dwa alternatywne rozwiązania. Warto wiedzieć, że sąd nie może przyznać całej nieruchomości z obowiązkiem spłaty pozostałych osób, gdy potencjalny (przyszły) właściciel sprzeciwia się takiemu rozwiązaniu. Jeśli dwa wcześniej omawiane rozwiązania są niemożliwe, to sąd prawdopodobnie zadecyduje o sprzedaży kłopotliwej nieruchomości i podziale wpływów z transakcji. Orzeczenie sądu będzie przewidywało sprzedaż nieruchomości również wtedy, gdy wszystkie zainteresowane strony akceptują taki wariant znoszący współwłasność mieszkania. Chcesz dowiedzieć się więcej na temat skutecznej sprzedaży mieszkań? Pobierz darmowy e-book, który dla Ciebie przygotowałem: Leszek Markiewicz Skuteczny agent nieruchomości i kreatywny praktyk szybkiej sprzedaży. Związany z marką Cały czas pracuje jako pośrednik na rynku wtórnym. Specjalizuje się we współpracy z klientami sprzedającymi nieruchomości i deweloperami. Dzięki autorskiemu Systemowi Skutecznej Sprzedaży Nieruchomości, uzyskuje ceny sprzedaży wyższe o 10% i sprzedaje o 30% szybciej w porównaniu z agencjami i działami sprzedaży działającymi w standardowy sposób.

Współwłasność ułamkowa, polega na tym, że udział każdego współwłaściciela we wspólnym prawie jest określony kwotowo ułamkiem. Jeśli zaś nie zostało określone, jaki udział (ułamek) przypada poszczególnym współwłaścicielom, domniemywa się, że ich udziały są równe.

Polskie prawo cywilne wyróżnia dwa rodzaje współwłasności: współwłasność w częściach ułamkowych i współwłasność łączną. Czym charakteryzują się te poszczególne rodzaje? 1. Istota współwłasności 2. Współwłasność, czyli wielość podmiotów wspólnego prawa 3. Źródła współwłasności 4. Rodzaje współwłasności 5. Współwłasność w częściach ułamkowych 6. Współwłasność łączna Istota współwłasnościZgodnie z art. 195 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny ( Dz. U. z 2020 r. poz. 1740, dalej również jako „ własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom (współwłasność). Współwłasność (condominium pro indiviso) nie stanowi odrębnej instytucji prawa rzeczowego. Jest ona natomiast szczególnym rodzajem własności. Uprawnienia współwłaścicieli są zatem tożsame jak w przypadku, gdy własność danej rzeczy przysługuje tylko jednemu Kodeksu cywilnego nie zawierają wyczerpującego wyliczenia uprawnień właściciela. Dlatego też w art. 140 wyodrębniono tylko atrybuty podstawowe. Mianowicie: uprawnienie do korzystania z rzeczy i uprawnienie do rozporządzania rzeczą. Chociaż nie wyczerpują one prawa własności, to jednak stanowią jej zasadniczy trzon. Do atrybutu korzystania z rzeczy tradycyjnie zalicza się uprawnienia do posiadania (ius possidendi), do używania rzeczy (ius utendi), do pobierania pożytków i innych przychodów z rzeczy (ius fruendi) oraz do dyspozycji faktycznych (ius abutendi). Współwłasność, czyli wielość podmiotów wspólnego prawaWielość podmiotów wspólnego prawa jest podstawową cechą wyróżniającą jedyną formę podzielności prawa własności przyjętą przez polskiego ustawodawcę w obecnie obowiązującym kodeksie cywilnym. W tym ujęciu wspólne prawo własności do tej samej rzeczy przysługuje kilku, a więc co najmniej dwóm, osobom, które są odrębnymi podmiotami prawa i nie tworzą podmiotu korporacyjnego, np. osoby bowiem własność określonej rzeczy przysługuje np. spółce prawa handlowego czy spółdzielni, to bez względu na liczbę jej udziałowców, akcjonariuszy czy członków rzecz nadal stanowi własność jednej osoby, jednego podmiotu, a nie współwłasność udziałowców, członków przedmiotu oznacza, że przedmiotem wspólnego prawa jest jedna rzecz ruchoma lub nieruchoma, a nie zbiór lub zespół rzeczy. Nie wyklucza to jednak sytuacji, aby przedmiotem współwłasności była rzecz zbiorowa (księgozbiór) lub rzecz wraz z przynależnościami. Skoro jednak, jak wskazano wyżej, współwłasność jest jedną z odmian prawa własności, to jej przedmiotem może być tylko pojedyncza rzecz, a nie zespół określonych praw majątkowych (np. mienie). Wówczas bowiem można mówić o wspólności praw czy również: Sposoby zniesienia współwłasnościŹródła współwłasnościStosunek współwłasności może wynikać z różnych zdarzeń, w tym z przepisu prawnego, czynności prawnej czy orzeczenia sądowego. Może mieć także charakter mieszany – wynikać z kilku podstaw. Dlatego też ustawodawca nie wskazał ścisłego katalogu takich źródeł. Najczęściej współwłasność powstaje na skutek czynności prawnych, tak dwustronnych, np. przy umowie sprzedaży, gdy nabywcą tej samej rzeczy jest więcej niż jedna osoba, albo gdy właściciel sprzedaje tylko udział we własności, przy umowie darowizny, w taki sam sposób, przy umowie zniesienia współwłasności lub umowie o dział spadku, jak i jednostronnych, np. przy objęciu w samoistne posiadanie przez kilka osób niczyjej rzeczy ruchomej (art. 181 lub z rozrządzenia testamentowego (art. 926 § 1 w tym z ustanowieniem zapisu rzeczy dla kilku współwłasności mogą też być przepisy ustawy. Przykładowo: w przypadku nabycia własności w drodze zasiedzenia, gdy kilka osób zasiedziało własność tej samej rzeczy (art. 172 i n. Jak stwierdził Sąd Najwyższy (postanowienie z 17 października 2003 r., sygn. IV CK 115/02), przepisy o zasiedzeniu nie zawierają odmiennych zasad odnośnie do jego dopuszczalności w przypadku współwłasności. Skoro można zasiedzieć prawo własności należące do jednej osoby, to można też nabyć w taki sam sposób należące do kilku osób udziały – wszystkie lub tylko niektóre – w tym prawie. Przedmiotem posiadania jest prawo, a nie rzecz jako taka. Nie ma więc przeszkód, by w określonych okolicznościach uznać, że mamy do czynienia z posiadaniem tylko udziału we współwłasności, bo posiadacz uważa się za właściciela określonego udziału w prawie własności. Współwłasność może też wynikać z orzeczenia sądowego o charakterze konstytutywnym, np. postanowienia o przysądzeniu własności nieruchomości w toku postępowania egzekucyjnego na rzecz kilku licytujących, postanowienia o zniesieniu współwłasności rzeczy wspólnej, gdy sąd przyzna rzecz kilku współwłaścicielom, a także postanowienia o dziale współwłasnościWspółwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną (art. 196 § 1 Nie jest dopuszczalne tworzenie nowych rodzajów współwłasności. Jak dotąd istota współwłasności ułamkowej nie została w doktrynie określona w sposób jednoznaczny. Próby wyjaśnienia tego zagadnienia podejmowano w wielu istniejących teoriach. Teoria podziału, zgodnie z którą podziałowi ulega nie rzecz, lecz jedynie prawo własności na rzeczy wspólnej, jest najsilniej reprezentowaną teorią. Odpowiednio do wielkości udziałów poszczególnych współwłaścicieli następuje podział tego prawa. Część prawa przynależna każdemu ze współwłaścicieli obejmuje i dotyczy całej w częściach ułamkowychWspółwłasność w częściach ułamkowych jest samodzielnym stosunkiem prawa rzeczowego, niezwiązanym ze stosunkiem innego rodzaju. To właśnie ten rodzaj współwłasności jest uregulowany w przepisach art. 195-221 Jego podstawową cechą jest to, że każdemu ze współwłaścicieli przysługuje udział w prawie własności rzeczy określony ułamkiem (najczęściej zwykłym). Udziały te nie muszą być zaś równe. O ile prawo własności rzeczy jest niepodzielne, to udział przysługuje wyłącznie danemu współwłaścicielowi, który może nim swobodnie, bez zgody pozostałych rozporządzać, w tym zbywać, obciążać ułamkowa jest stosunkiem ze swej natury nietrwałym i często przypadkowym. Stąd uprawnienie po stronie każdego ze współwłaścicieli do żądania w każdym czasie zniesienia współwłasności. Współwłasność tę określa się także jako podzielone według udziałów wspólne prawo własności. Przy czym udział nie odnosi się do żadnej wydzielonej części rzeczy, lecz jest udziałem idealnym, „myślowym”. Według najczęściej cytowanej w literaturze teorii podziału prawa podziałowi podlega nie rzecz, lecz prawo własności na rzeczy wspólnej. Każdemu ze współwłaścicieli, w myśl tej teorii, przysługuje pełne prawo własności, ale w odniesieniu do idealnie wyodrębnionej części rzeczy wspólnej. Prawo to ulega podziałowi odpowiednio do wielkości udziałów poszczególnych współwłaścicieli, a należna każdemu ze współwłaścicieli część prawa dotyczy i obejmuje całą rzecz (wyrok Sądu Najwyższego z 14 października 2005 r., sygn. III CK 92/05).W odróżnieniu od współwłasności w częściach ułamkowych współwłasność łączna nie ma bytu autonomicznego. Pozostaje w ścisłym związku ze stosunkiem o charakterze osobistym (umowa spółki cywilnej, związek małżeński), z którego się wywodzi. Zasadniczo dopóki trwa stosunek podstawowy, nie może dojść do zniesienia współwłasności łącznej, chyba że przepis szczególny na to pozwala*, natomiast strony stosunku podstawowego nie mogą takiego uprawnienia ustalić w drodze umownej (wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z 8 lutego 2017 r., sygn. I SA/Wr 1328/16).Udziały w tym rodzaju współwłasności nie są określone w żaden sposób. Nie oznacza to jednak ich braku. Chodzi tu raczej o brak skonkretyzowania wielkości działów poszczególnych właścicieli w formie ułamka, gdyż do momentu zniesienia stosunku podstawowego i współwłasności łącznej określenie wielkości udziałów współwłaścicieli jest w zasadzie bezprzedmiotowe. Najczęściej spotykanym przykładem takiej współwłasności jest prawo do rzeczy wchodzących w skład majątku małżonków w ustawowej wspólności małżeńskiej (art. 32 lub wspólności umownej (art. 48 Innym przykładem może być prawo do rzeczy składających się na majątek spółki cywilnej, przysługujące wspólnikom takiej kompleksowej regulacji prawnej tego rodzaju współwłasności wynika z tego, że specyfika takiej współwłasności jest uzależniona od specyfiki stosunku podstawowego, z którego się wywodzi, ze względu na odmienną funkcję, jaką pełni, stanowiąc „zaplecze ekonomiczne” związku małżeńskiego czy też część majątku wspólników spółki cywilnej.* np. art. 52 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy ( Dz. U. z 2020 r. poz. 1359), zgodnie z którym z ważnych powodów każdy z małżonków może żądać ustanowienia przez sąd rozdzielności majątkowej TMIYzV. 433 231 247 125 39 468 164 124 211

współwłasność ułamkowa a sprzedaż