LECZENIE OPERACYJNE Przygotowanie do zabiegu operacyjnego Bezpośrednio przed operacją pacjentowi nie wolno jeść min. 6 godzin i pić min 4 godziny. Po zakwalifikowaniu przez laryngologa do leczenia operacyjnego pacjent badany jest przez anestezjologa celem kwalifikacji do znieczulenia ogólnego – wykonywane są następujące badania: morfologia krwi, grupa krwi, elektrolity, antygen HBS, ocena krzepliwości krwi (INR, APTT), EKG oraz inne w razie konieczności. Konsultacja anestezjologiczna odbywa się w tygodniu poprzedzającym zabieg operacyjny. W trakcie badania lekarz anestezjolog wyjaśni wszystkie Państwa wątpliwości i pytania dotyczące znieczulenia oraz okresu bezpośrednio po operacji. Mając na celu najwyższe standardy bezpieczeństwa naszych pacjentów przed zabiegiem w znieczuleniu ogólnym zalecamy wykonanie szczepienia przeciw wirusowemu zapaleniu wątroby typu dwóch (WZW typ B). Po podaniu 2 dawek szczepionki można planować zabieg operacyjny. Minimum 10 dni przed zabiegiem operacyjnym istnieje bezwzględna konieczność zaprzestania zażywania leków przeciw krzepliwych np. polopiryna, acard aspiryna. Leki te mogą niebezpiecznie zwiększyć ryzyko krwawienia w okresie około i pooperacyjnym. Nie należy także spożywać preparatów zawierających zeń-szeń oraz czosnek z powodu zaburzeń układu krzepnięcia krwi. Uwaga dla kobiet: bezpośredni przed okresem menstruacji jak i w trakcie nie należy wykonywać zabiegów operacyjnych ze względu na zwiększoną możliwość krwawienia – proszę o tym pamiętać przy ustalaniu terminu zabiegu operacyjnego. Operacja Dzień przed operacją: • Normalne posiłki (kolacja lekka nie później niż o • Zażyć leki stosowane przewlekle Dzień operacji: • Należy pozostać na czczo (bez jedzenia i picia) • Zażyć wcześnie rano leki stosowane przewlekle (popić niewielką ilością wody) • W przypadku, gdy pora zabiegu jest wyznaczona na godziny popołudniowe najpóźniej 6 godzin przed operacją zjeść lekkostrawny posiłek i wypić maksymalnie 1 szklankę niegazowanej wody mineralnej. Na oddział należy przynieść ze sobą wyniki badań laboratoryjnych, aktualny wynik badania tomografii komputerowej nosa i zatok przynosowych (zalecane jest dostarczenie badania TK na kliszy), odzież nocną i przybory toaletowe. Zabieg jest wykonywany w znieczuleniu ogólnym (w pełnej narkozie). Podczas pobytu na oddziale zapewniona jest opieka personelu medycznego. Pacjenci wypisywani są do domu następnego dnia po zabiegu po usunięciu opatrunków nosowych. Przed opuszczeniem placówki medycznej należy upewnić się czy pacjentowi został wyznaczony termin kontroli pooperacyjnej, oraz czy poinformowano pacjenta o sposobie postępowania w okresie pooperacyjnym tzn. płukanie jam nosa, przyjmowanie zleconych leków. Pacjent powinien mieć zapewniony transport do domu pod opieką innej osoby. Po zakończonej operacji, co najmniej przez 24 godziny nie należy prowadzić pojazdów mechanicznych (przedłużone działanie środków znieczulających).Przed każdym zabiegiem, kosmetolog konsultuje problem oraz pyta o oczekiwania. Before each treatment , the cosmetologist consults the problem and asks for expectations. Konsultacja z naszym personelem jest niezbędna przed zabiegiem wypełniania ust. Wiele pań chciałoby przeprowadzić modelowanie twarzy, mają jednak obawy przed zabiegiem. Czy faktycznie jest się czego bać? Obecnie modelowanie twarzy nie musi wiązać się z operacją plastyczną. Dzięki rozwojowi medycyny estetycznej zadowalające efekty można uzyskać w sposób niewymagający użycia skalpela. Skąd zatem biorą się wszelkie obawy, które stanowią potężną barierę nie do przekroczenia? Po części wynika to z niewiedzy oraz mitów krążących wokół zabiegów modelowania twarzy. Obawa 1. Zabiegi modelowania twarzy są bolesne Chociaż modelowanie twarzy kojarzy się z bolesnymi zabiegami, nie zawsze tak jest. Wszystko zależy od kilku czynników, w tym od indywidualnego progu wrażliwości na ból. Jednak w większości przypadków pacjentka odczuwa wyłącznie delikatny dyskomfort. By zmniejszyć nieprzyjemne doznania np. podczas iniekcji wypełniaczem, stosuje się preparat zawierający lidokainę. W przypadku zabiegów laserowego odmładzania twarzy wykorzystuje się urządzenia chłodzące skórę. Modelowanie twarzy w ramach zabiegów medycyny estetycznej, choć może wiązać się z lekkim dyskomfortem, nie jest bolesne jak w przypadku operacji plastycznych. Obawa 2. Efekty będą rozbieżne z oczekiwaniami Kobiety decydujące się na modelowanie twarzy często mają już pewne wyobrażenia dotyczące swojego wyglądu. Obawiają się więc, że uzyskane efekty nie pokryją się z rzeczywistością lub będą mało naturalne. Obawy może wyeliminować modelowanie twarzy wykonane przez specjalistę z zakresu medycyny estetycznej. Lekarz mający wiedzę i wieloletnie doświadczenie w przeprowadzaniu zabiegów to gwarancja zadowalających efektów. Jego umiejętności pozwalają na wykonanie zabiegu w sposób precyzyjny – by wyeliminować niedoskonałości twarzy z zachowaniem naturalnego rezultatu. Oddając się w ręce specjalisty, ryzyko oszpecenia spowodowane np. nieumiejętną lub niedokładną iniekcją, jest żadne. Obawa 3. Modelowanie twarzy może być niebezpieczne Bezoperacyjne modelowanie twarzy jest bezpieczniejsze w porównaniu z chirurgią plastyczną. Ryzyko powikłań jest bardzo niewielkie. Trzeba jednak mieć świadomość, że niebezpieczeństwo wzrasta, gdy zabiegowi podda się osoba z przeciwwskazaniami do terapii. Do nich zaliczyć można uczulenie na substancję czynną zawartą w wypełniaczu (np. kwas hialuronowy), stany zapalne skóry, skłonność do tworzenia bliznowców. By wyeliminować niebezpieczeństwo, należy wybrać profesjonalną klinikę medycyny estetycznej. Informacja prasowa Zgłoś swój pomysł na artykuł Oznacza to nieprzyjmowanie pokarmów stałych na co najmniej 6 godzin przed zabiegiem oraz wody na przynajmniej 2 godziny przed operacją. Wady i zalety obrzezania Jak każdy zabieg medyczny, również obrzezanie wiąże się z potencjalnymi powikłaniami, a także wymiernymi korzyściami jego wykonania.
W trosce o zdrowie, zgodnie z zaleceniami WHO oraz GIS, prosimy o stosowanie zasad, ograniczające zakażenia COVID-19:Prosimy o wchodzenie do gabinetu w maseczce ochronnej,Prosimy o dezynfekcję rąk w recepcji przez 20 – 30 sekund,Pacjentów umówionych na zabiegi prosimy o przychodzenie punktualnie, aby minimalizować czas oczekiwania w poczekalni,Prosimy o przychodzenie bez osób :przychodzenie bez biżuterii (kolczyki, bransoletki, naszyjniki)bez makijażu – szczególnie jeśli zabieg dotyczy twarzy,prosimy pozostawać w masce, do chwili gdy lekarz zezwoli ją zdjąćprosimy o ściszenie telefonu i niekorzystanie z niego w trakcie przed i po zabiegu – Przygotowanie do zabiegu:Na konsultację i zabieg z medycyny estetycznej należy przychodzić bez tygodnie przed zabiegiem należy odstawić aspirynę oraz inne leki wydłużające czas krzepnięciaGodzinę przed zabiegiem można zastosować znieczulenie kremem (jeśli pacjent ma niski próg wrażliwości na ból).Przy skłonności do opryszczki- 2 dni przed zabiegiem przyjmowanie leków p/wirusowych typu Heviran – kontynuacja 2 dni po zabiegu Przed zabiegiem medycznym warto skorzystać z peelingu kawitacyjnego w promocyjnej cenie 50zł (standardowa cena 100zł).Do zabiegu / konsultacji dotyczącej hemoroidów – należy przygotować się przez wykonanie lewatywy (np. gotowym preparatem). Lewatywę należy wykonać dwukrotnie: rano w dzień zabiegu oraz na 2 godziny przed zabiegiem/konsultacją. Na 2 dni przed badaniem powinno się spożywać dietę płynną: buliony, kisiel, przecedzone zupy i soki, galaretki, budyń, niegazowane napoje, soki, herbatę. Można pić wodęTaka procedura przygotowania do zabiegu ma na celu oczyszczenie odbytu. Brak stosowania zaleceń uniemożliwia wykonanie osób z nietrzymaniem moczu proponujemy przyjemny zabieg – fotel EmsellaPostępowanie po zabiegu:Po zabiegu kosmetolog zabezpiecza skórę specjalnymi preparatami o właściwościach przeciwzapalnych i po zabiegu nie stosować makijażu, masaży, nie używać szorstkich kilka dni nie stosować silnych kremów przeciwzmarszczkowych, nie pić alkoholu, nie korzystać z sauny i zabiegach mezoterapii i z zastosowaniem kwasu hialuronowego poleca się spożycie wody pitnej w ilości 1 – 1,5 l przez dwa podaniu botoksu – przez 24 h unikanie gwałtownych ruchów zabiegiem plastyki powiek warto skorzystać z konsultacji okulisty w naszym liposukcji od 3 dniach po zabiegu konieczny jest drenaż limfatyczny manualny – minimum 10 zabiegów, 2 x w tygodniuMiesiąc po liposukcji warto zastosować zabiegi poprawiające napięcie skóry – Venus mogące wystąpić w trakcie zabiegów:ból podczas wstrzyknięć – można go wyeliminować poprzez zastosowanie środka znieczulającego (np. kremu znieczulającego)rumień, obrzęk – występuje bezpośrednio po zabiegu, jest to reakcja skóry na nakłuwaniesiniaki, krwiaki – w przypadku ukłucia w naczynie; ryzyko wzrasta w przypadku stosowania przed zabiegiem leków wpływających na proces krzepnięcia krwi (np. aspiryna, ibuprom) – szczególnie przed zabiegiem liposukcjistany alergiczne objawiające się rumieniem, ustępujące samoistnie po kilku minutach lub godzinachgrudki po podaniu kwasu hialuronowego – ustępują po 2 tygodniach np. po zabiegu powiększanie ustPrzeciwwskazania do zabiegów:alergiaciąża, okres karmienia piersiącukrzycastany zapalne na skórze, opryszczkaskóra źle tolerująca iniekcje (skóra naczynkowa, ryzyko powstawania zwłóknień)choroba nowotworowastosowanie leków przeciwkrzepliwychstany zapalne skóryskłonność do powstawania bliznchoroby o podłożu autoimmunologicznymchoroby z zaburzeniem przewodnictwa nerwowo-mięśniowegostosowanie leków powodujących relaksacje mięśniW celu zwiększenia komfortu przebiegu zabiegu i zminimalizowania ewentualnych powikłań z nim związanych, przed każdym zabiegiem medycyny estetycznej lekarz przeprowadza wywiad medyczny. Podczas konsultacji lekarz dobiera rodzaj zabiegu, odpowiedni i preferowany przez – postępowanie przed i po zabieguW trakcie wizyty pacjent jest informowany o przebiegu wybranego zabiegu medycyny estetycznej, rodzaju zastosowanych preparatów, a także możliwości powikłań oraz działań zobowiązuje się do przestrzegania zaleceń przed – i po zabiegu, z którymi został zaznajomiony, co odnotowywane jest w trakcie wypełniania karty zabiegowej zabiegiem pacjent podpisuje zgodę na jego zwiększenie efektu zabiegów na twarzy, szyi i dekolcie warto skorzystać z bezinwazyjnego lasera Genesis, poprawia napięcie skóry, rozjaśnia przebarwienia i jest bezbolesny. Można go wykonywać latem, jest więc alternatywą dla zabiegów dermapenem lub laserem frakcyjnym w okresie wspomaga efekty zabiegów medycyny estetycznej oczyszczanie zabiegów można zwiększyć poprawiając dietę, można to uczynić konsultując się z przed po zabiegu – jak się przygotować do zabiegu zachęcamy do przeczytania przed konsultacją i zabiegiemWiele z oferowanych przez nas zabiegów można uzupełnić o nieinwazyjny zabieg poprawiający jędrność skóry – Venus Legacy, ProfhiloPo zabiegach laserem frakcyjnym lub dermapenem czy radiofrekenwcją mikroigłową warto wykonać po tygodniu zabieg PCA Skin,Postępowanie po zabiegu:Niedogodności mogące wystąpić w trakcie zabiegów:Przeciwwskazania do zabiegów:WAŻNE – postępowanie przed i po zabieguPostępowanie przed po zabiegu – jak się przygotować do zabiegu zachęcamy do przeczytania przed konsultacją i zabiegiemPopularne zabiegi +48 571 323 530
Nie wiem jak wy, ale ja od zawsze miałam problem z wymyślaniem życzeń. No bo czego tu można życzyć drugiej osobie. Zdrowia? To nie jest zależne od człowieka, tylko odporności. Pieniędzy? Pieniądze zarabia się pracując, więc to też słabe. Miłości? Serio, to nie jest cel w życiu wielu osób. A już najgorzej, jak słabo kogoś znacie, albo odwrotnie – wiecie, że ta osoba (zdaje się) ma w życiu wszystko. I niezależnie od okazji kończyło się na tym, że ja przez kilka minut wysłuchiwałam całej listy życzeń do spełnienia, a sama odpowiadałam jedynie dziękuję (urodziny) albo nawzajem (pozostałe okazje). Znacie to? Generalnie z życzeniami mam ten problem, że większość nie skupia się na osobie, której te życzenia się składa – to jest trochę dzikie, ale zaraz zobaczycie na przykładach. Kiedy życzysz matce „zadowolenia z dzieci”, to tak naprawdę masz na myśli, żeby dzieci zachowywały się grzecznie i były kochane, czy żeby matka zawsze była zadowolona z tego, co te dzieci zrobią (cokolwiek w twoim mniemaniu miałoby to znaczyć)? Widziałam też kiedyś życzenia „niskich podatków”. Czyli że ta osoba powinna zarabiać najniższą krajową, nie mieć pracy, czy może powinna wynieść się do kraju, gdzie system wynagrodzeń i podatków jest bardziej przyjazny obywatelowi? Życząc komukolwiek „zdrowia, zdrowia i jeszcze raz pieniędzy”, to wcale nie brzmisz zabawnie, ale raz, że życzysz komuś czegoś, na co kompletnie nie ma pływu, to jeszcze życzysz, żeby – nie wiem – podwyżkę dostał, czy w lotka wygrał? Już nawet nie wspominam o życzeniu „100 lat”, bo w takim wieku codzienne funkcjonowanie staje się (delikatnie rzecz ujmując) mało komfortowe i ja chyba nie chciałabym dożyć takiego wieku. Jako przykład wrzucam tu życzenia z sensem, które ostatnio otrzymał jeden z moich znajomych. Oby takich życzeń było na świecie więcej. Teraz, kiedy przeciętna osoba ma kilkuset znajomych na Facebooku, jest kilka możliwości: nie składać życzeń wcale (ale to trochę burackie jest), napisać „wszystkiego najlepszego” (co w sumie samo w sobie jest bardzo miłe i w porządku, ale tak napisało już kilkadziesiąt/kilkaset osób przed wami) albo złożyć fajne życzenia, które solenizant zapamięta nieco dłużej niż trzy przewinięcia fejsa w górę (nawet nie myślcie o rymowankach!). Czego życzyć ludziom? Od dłuższego czasu, kiedy moi znajomi mają urodziny, zastanawiam się, jakie były ich problemy, radości, o czym pisali i jakie zdjęcia udostępniali – można z tego wywnioskować znacznie więcej, niż mogłoby się wydawać. Jako że nie jestem jedyną osobą, która nie wie czego można życzyć drugiemu człowiekowi (z którym np. nie kontaktujecie się codziennie), ale myśli o tym kimś ciepło (a nawet jak się kontaktujecie, to i tak nie macie bladego pojęcia), przygotowałam listę gotowych rzeczy, których można komuś życzyć – nie tylko z okazji urodzin. Korzystajcie z nich śmiało! zacznij dążyć do szczęścia zanim uznasz, że nadszedł właściwy moment; zawsze pamiętaj, że jesteś najważniejszą osobą w swoim życiu, więc kochaj się i dbaj o siebie najbardziej jak potrafisz; miej wiarę w swoje umiejętności – jesteś wystarczająco dobra; znajdź w sobie odwagę do działania, bo motywację już masz; bądź ciekawa świata i ucz się przez całe życie; odważ się chcieć; działaj, myśl i mów zgodnie z tym, co mówi ci serce; rób codziennie jedną, małą rzecz, która przybliży cię do spełnienia twojego marzenia; z każdej sytuacji, rozmowy czy doświadczenia – bierz coś dla siebie; dostrzegaj dobre rzeczy, które codziennie dzieją się wokół ciebie; bez zahamowań i z otwartym umysłem chłoń cały świat; zawsze znajdą się ludzie, którzy się z tobą nie zgodzą albo mają inny pomysł na życie – wysłuchaj ich a później rób dalej to, co chcesz robić; bądź dobrym człowiekiem – zanim coś komuś powiesz, zadaj sobie pytanie: czy to będzie miłe? dbaj przede wszystkim o własne szczęście – szczęśliwy człowiek uszczęśliwia innych; miej umiejętność cieszenia się z tego, co już masz, zanim sięgniesz po coś, czego pragniesz; kochaj i pamiętaj o tych, którzy ci pomagają – wybaczaj i zapominaj o tych, którzy cię krzywdzą; rób rzeczy dobrze i ciesz się z sukcesów, ale wiedz też, że pewne rzeczy zrobisz źle – wyciągnij z nich wnioski; żyj swoim życiem, spełniaj swoje marzenia, realizuj własne plany – czuj radość z tego; miej wątpliwości (to ludzkie!) i nie ustawaj w drodze do znalezienia prawdy; dziel się sobą a otrzymasz od życia dwa razy tyle, ile dasz; W kwestii wyjaśnienia: wiem, jaka jest idea życzeń i nie mam nic przeciwko niej. Chciałabym jedynie, żeby życzenia były miłymi rzeczami, które mówimy innym osobom szczerze i które wynikają z ciepłego myślenia o nich. A nie rzucenie byle czego, bo „tak wypada”. Jeśli trafiłaś tu w poszukiwaniu informacji czego życzyć ludziom, mam nadzieję, że znalazłaś właściwą odpowiedź. A teraz idź i życz dobrych rzeczy innym.
Oprócz dobroczynnego działania oksytocyny uwalnianej podczas orgazmu, na przyspieszenie porodu mają wpływ prostaglandyny znajdujące się w męskim nasieniu. Prostaglandyny są substancją, która może wywołać i przyspieszać rozwieranie się szyjki macicy, a tym samym skracać czas porodu. W trakcie seksu pochwowego dochodzi doZnieczulenie ogólne polega na podaniu narkozy, dzięki której podczas operacji pacjent pozostaje w stanie uśpienia. Sen ten jednak zdecydowanie różni się od normalnego fizjologicznego odpoczynku organizmu, gdyż dzięki niemu operowany nie czuje żadnych działań dokonywanych podczas zabiegu. Znieczulenie to ma za zadanie zlikwidowanie czucia bólu oraz dotyku przez określony czas. spis treści 1. Historia znieczulenia ogólnego 2. Rodzaje znieczulenia ogólnego Poziomy znieczulenia ogólnego 3. Wskazania do znieczulenia ogólnego 4. Skierowanie na operację 5. Przygotowanie do znieczulenia ogólnego 6. Przebieg znieczulenia ogólnego 7. Postępowanie po operacji 8. Powikłania po znieczuleniu ogólnym 9. Czas pobytu w szpitalu po operacji rozwiń 1. Historia znieczulenia ogólnego Dziedzina medycyny zajmująca się znieczuleniem to anestezjologia. Wiele osób obawia się skutków ubocznych, które mogą wiązać się ze znieczuleniem ogólnym, jednak to właśnie dzięki narkozie możliwe jest przeprowadzenie wielu operacji. Zobacz film: "Przeciwwskazania do znieczulenia zewnątrzoponowego" Wprowadzenie znieczulenia znacznie przyczyniło się również do rozwoju medycyny, zwłaszcza dziedzin zabiegowych. Historia znieczulenia sięga starożytności, kiedy to w tym celu stosowano opium i marihuanę. Jednak prawdziwy rozwój nastąpił w dziewiętnastym wieku, kiedy do ekstrakcji zęba użyto podtlenku azotu (popularna nazwa to gaz rozweselający). Kolejnym odkrytym środkiem znieczulającym był chloroform. Wraz z rozwojem medycyny powstały kolejne środki znieczulające, dzięki którym coraz rzadziej dochodzi do powikłań. Znieczulenie ogólne ma za zadanie wyeliminowanie niedogodności śródoperacyjnych, takich jak: zniesienie bólu – anaglezja; zniesienie świadomości – hypnosis; zwiotczenie mięśni szkieletowych – relaxatio; zniesienie odruchów – areflexia. Anestezją nazywamy wyłączenie wszystkich powyższych składowych. 2. Rodzaje znieczulenia ogólnego Znieczulenie krótkotrwałe dożylne – polega na podaniu pacjentowi drogą dożylną leku przeciwbólowego i znieczulającego, który po kilkunastu sekundach powoduje zaśnięcie; w metodzie tej pacjent sam oddycha, a sen trwa kilka minut – dawki leku można powtarzać do zakończenia zabiegu; metoda ta wykorzystywana jest przy krótkich zabiegach, na przykład nastawianiu złamań. Znieczulenie ogólne dotchawicze – polega na podaniu środków przeciwbólowych, znieczulających oraz zwiotczających mięśnie; w metodzie tej konieczna jest intubacja pacjenta i prowadzenie oddechu zastępczego przez respirator; ten rodzaj znieczulenia jest wykonywany najczęściej; w zależności od sposobu podania leków mówimy o znieczuleniu ogólnym złożonym (leki podawane są wziewnie i dożylnie), znieczuleniu ogólnym całkowicie dożylnym oraz znieczuleniu ogólnym indukowanym wziewnie. Znieczulenie zbilansowane – połączenie znieczulenia przewodowego i ogólnego. Poziomy znieczulenia ogólnego I poziom - pacjent zostaje poddany procedurze uśpienia, wciąż jeszcze odczuwalny jest ból; II poziom (zwany także stadium REM) - obejmuje różne reakcje pacjenta, np. wymioty, niekontrolowane ruchy, w tej fazie zwykle podaje się środki łagodzące nieoczekiwane reakcje organizmu; III poziom - faza ogólnego rozluźnienia mięśni szkieletu, ustabilizowania oddechu, a także zatrzymania ruchu gałek ocznych; IV poziom - całkowite uśpienie organizmu. Znieczulenie ogólne jest zdecydowanie bardziej bezpieczne dzisiaj niż dawniej. Wszystko to dzięki szybszej reakcji anestezjologów, stosowaniu lepszych leków, a także monitorowaniu funkcji życiowych pacjenta. Powikłania są rzadkie i najczęściej wynikają z problemów z udrażnianiem dróg oddechowych. Nad operowanym pacjentem stale czuwa wykwalifikowany zespół dbający o jak najkorzystniejszy przebieg znieczulenia oraz o skuteczne leczenie przeciwbólowe zastosowane w okresie pooperacyjnym. Pamiętajmy jednak, że niektóre czynniki zależne są również od nas samych i warto przed planowym zabiegiem operacyjnym odpowiednio się do niego przygotować. 3. Wskazania do znieczulenia ogólnego Anestezjolog decyduje się na znieczulenie ogólne, jeśli lekarz musi przeprowadzić: operacje chirurgiczne, nastawianie złamanych kości, usuwanie zębów, badanie w bezruchu, u dzieci czy niewspółpracujących dorosłych, mediastinoskopię, mikrolaryngoskopię. Znieczulenie ogólne jest wskazane również, gdy operacja będzie wymagała ułożenia chorego w niewygodnej dla niego pozycji przez długi czas, gdy dostęp do dróg oddechowych jest utrudniony lub pozycja ciała uniemożliwia prawidłowe oddychanie. Konieczne jest również w zabiegach, gdzie wymagane jest zwiotczenie mięśni – wówczas lekarz anestezjolog musi prowadzić u operowanego oddech zastępczy. W znieczuleniu ogólnym prowadzeni są również chorzy operowani w trybie pilnym oraz dzieci. 4. Skierowanie na operację Pacjent, aby mógł przejść odpowiednią operację, najpierw musi dostać skierowanie na jej przeprowadzenie. Zostaje ono wydane na podstawie wykonanych wcześniej podstawowych i specjalistycznych badań pacjenta. Do szpitala pacjent kierowany jest przez lekarza ogólnego, natomiast decyzję o operacji podejmuje chirurg w wyniku konsultacji z innymi lekarzami, np. anestezjologiem, lekarzem internistą i innymi, w zależności od danego schorzenia. Jeżeli pacjent zostaje przyjęty na oddział, zostaje poinformowany o terminie operacji bezpośrednio od lekarza, jeżeli natomiast będzie jej oczekiwał w domu, może zostać poinformowany telefonicznie o dacie operacji i dacie zgłoszenia się do szpitala przed operacją. Najczęściej jest to kilka dni przed operacją. Jest to czas na wykonanie niezbędnych badań przed operacją, jak np. badania krwi, tj. morfologia krwi, OB, ogólne badanie moczu, oznaczenie grupy krwi, poziom elektrolitów czy wskaźnik krzepnięcia krwi. Należy także dostarczyć zdjęcie RTG klatki piersiowej z ostatniego roku oraz wynik badania EKG z ostatniego miesiąca u osób po 40. Jeżeli pacjent cierpi na jakąś chorobę, należy także wykonać badania, np. w przypadku chorej tarczycy oznaczenie poziomu hormonów tarczycy. 5. Przygotowanie do znieczulenia ogólnego Przed każdą operacją czy zabiegiem czeka nas podwójna kwalifikacja- po pierwsze wypowiedzieć się musi lekarz chirurg, w drugiej kolejności lekarz anestezjolog. W tym celu lekarze w pierwszej kolejności zbiera dokładny wywiad. Wywiady poszczególnych specjalistów będą zawierały nieco odmienne pytania. Z pewnością padną pytania dotyczące reakcji alergicznych, tolerancji stosowanych środków znieczulających oraz przeciwbólowych. Lekarz zapyta również o choroby towarzyszące, przebyte choroby, stosowane obecnie leki. Istotna jest również waga i wzrost pacjenta. W następnej kolejności konieczne jest przeprowadzenie badania fizykalnego, podczas którego lekarz oprócz badania układu sercowo-naczyniowego, oddechowego i pokarmowego, oceni również uzębienie, budowę szyi, ruchomości kręgosłupa – dane te są ważne podczas intubacji. Pobierana jest również krew pacjenta na badania. Po ustaleniu najkorzystniejszej metody znieczulenia anestezjolog przedstawia pacjentowi jak będzie wyglądało znieczulenie. Lekarz omawia z pacjentem szczegóły postępowania przed, podczas i po znieczuleniu. Pacjent powinien znać czynniki ryzyka związane z danym rodzajem znieczulenia. Ostateczny wybór metody znieczulenia następuje po uzgodnieniu jej z pacjentem – pacjent zawsze musi wyrazić świadomą zgodę na znieczulenie. Ten etap przygotowawczy poprawia bezpieczeństwo podczas operacji. Przed operacją wykonywane są przynajmniej podstawowe badania: oznaczenie grupy krwi, morfologii, parametrów krzepnięcia, wykonywane jest zdjęcie RTG klatki piersiowej oraz EKG serca. Jeżeli operacja wykonywana jest w trybie planowym, wskazane jest również wyleczenie możliwych ognisk infekcji – na przykład próchnicy zębów. Po zbadaniu przez lekarza anestezjologa pacjent jest oceniany wg skali ASA (Amerykańskie Towarzystwo Anestezjologów). Skala ta opisuje stan ogólny pacjenta poddawanego znieczuleniu i jest pięciostopniowa. I. Pacjent nieobciążony chorobami, poza schorzeniem będącym przyczyną operacji. II. Pacjent obciążony niewielką lub średnio-ciężką chorobą ogólnoustrojową, bez współistnienia zaburzeń czynnościowych – na przykład stabilna choroba wieńcowa, wyrównana cukrzyca, wyrównane nadciśnienie tętnicze. III. Pacjent obciążony poważną chorobą ogólnoustrojową – na przykład zdekompensowana cukrzyca. IV. Pacjent obciążony poważną chorobą ogólnoustrojową stale zagrażającą życiu. V. Pacjent bez szans przeżycia 24 godzin – niezależnie od sposobu leczenia. Niekiedy przed kwalifikacją do operacji oprócz konsultacji anestezjologicznej muszą odbyć się inne konsultacje lekarzy specjalistów – szczególnie u pacjentów z przewlekłymi chorobami, z zaostrzeniami w ich przebiegu. Dochodzi do tego w sytuacjach, gdy pacjent choruje na schorzenia, którymi na co dzień anestezjolog się nie zajmuje. Podczas oczekiwania na operację pacjent jest zwykle informowany, jak powinien się do niej przygotować. Informacji tych udziela także lekarz, który kieruje na zabieg. Pomoc w przygotowaniu do operacji powinien również zaoferować lekarz rodzinny. W tygodniu poprzedzającym badanie nie należy przyjmować leków zawierających kwas acetylosalicylowy oraz rozrzedzających krew. Jeżeli w leczeniu mają zastosowanie pochodne kumaryny, konieczne jest odstawienie farmakoterapii około tydzień przez operacją, a w zastępstwie do leczenia lekarz przepisze zastrzyki podskórne zawierające heparynę drobnocząsteczkową. Preparaty te są dostępne w aptekach w jednorazowych ampułkostrzykawkach, a ich podanie jest bardzo prosteproste – większość pacjentów radzi sobie z podawaniem leku samodzielnie. Również w okresie okołooperacyjnym zmianie może podlegać leczenie cukrzycy - często, jeżeli leczenie przebiega przy użyciu leków doustnych, konieczne może okazać się czasowe leczenie przy pomocy insuliny, niekiedy w kilku wstrzyknięciach. Przed znieczuleniem ogólnym pacjent nie powinien samodzielnie przyjmować żadnych przeciwbólowych leków, ponieważ mogłyby one spowodować, że narkoza nie działałaby poprawnie. Oprócz tego należy absolutnie wstrzymać się od jedzenia i picia na co najmniej 6 godzin przed znieczuleniem. Zasada oczywiście nie obowiązuje w przypadku operacji wykonywanych ze wskazań życiowych. Pozostanie na czczo jest ważne z powodu ryzyka zachłyśnięcia zalegającym pokarmem w czasie znieczulenia ogólnego. Lekarz anestezjolog kwalifikujący do operacji określi, czy rano należy przyjąć stosowane zwykle leki (na przykład kardiologiczne) – jeżeli będzie taka konieczność, należy popić je łykiem wody. Ponadto pacjent powinien oddać mocz przed zabiegiem, z ciała należy zdjąć biżuterię, zmyć lakier z paznokci (w trakcie operacji na palcach mierzona jest saturacja, czyli wysycenie krwi tlenem, lakier może zaburzyć wynik oznaczenia). Jeżeli posiadamy protezę dentystyczną, konieczne jest jej usunięcie. Najczęściej przed zabiegiem choremu podaje się środek uspokajający (premedykacja). Zobacz także: 6. Przebieg znieczulenia ogólnego Zazwyczaj jeszcze przed blokiem operacyjnym pacjent ma zakładany venflon (kaniulę) do żyły - najczęściej na kończynach górnych – przez niego podawane będą preparaty konieczne podczas operacji. Następnie pacjent jedzie na blok operacyjny. Jest to wydzielone miejsce, gdzie mogą poruszać się jedynie wykwalifikowane osoby, które przejść muszą przez specjalną śluzę. W strefie obowiązuje zmiana ubrania na specjalną odzież, zmieniane jest także obuwie, należy założyć czepek, a na sali operacyjnej również maskę. W obrębie bloku oprócz sali operacyjnej znajduje się między innymi sala pooperacyjna, do której trafia chory po wykonanym zabiegu. Gdy chory znajdzie się już na stole operacyjnym, pielęgniarki podłączają go do elektrokardiogramu w celu oceny rytmu serca przed oraz w trakcie operacji. Oprócz tego na rękę pacjenta zakładany jest ciśnieniomierz, a na palec pulsoksymetr, który ustala, czy we krwi znajduje się wystarczająco dużo tlenu podczas operacji. Narzędziem pracy anestezjologa jest aparat do znieczulenia, który składa się z wielu elementów (między innymi z urządzenia ustalającego skład mieszaniny znieczulającej, respiratora, ssaka oraz systemu monitorującego pacjenta). Etapy znieczulenia ogólnego: Premedykacja farmakologiczna. Indukcja, czyli wprowadzenie do znieczulenia – czas od podania leku do zaśnięcia pacjenta. Kondukcja, czyli podtrzymanie znieczulenia. Wybudzenie pacjenta. W następnej kolejności następuje podanie leków usypiających. Pacjent zapada w sen – przestaje reagować na polecenia oraz zanika odruch rzęskowy. Leki mogą być podane na dwa sposoby - dożylnie lub poprzez aparaturę wziewną, która podtrzymuje również oddech pacjenta. Dożylna metoda nie zawsze wymaga maseczki ułatwiającej oddychanie, ponieważ nie wszystkie leki znieczulające to utrudniają. Mimo to zazwyczaj stosuje się aparaturę wspomagającą oddychanie - może to być maseczka lub rurka umieszczona po uśpieniu pacjenta w tchawicy. Po zaśnięciu możliwe jest podanie leków zwiotczających mięśnie - od tego czasu pacjent musi być wentylowany. Najczęściej podczas znieczulenia ogólnego pacjent jest również intubowany (zawsze gdy podawane są leki zwiotczające), to znaczy, że do jego gardła zakładana jest specjalna rurka, przez którą specjalna maszyna (respirator), jeżeli jest taka potrzeba, podaje operowanemu mieszankę oddechową. Dawki leków stosowanych w anestezjologii muszą być dokładnie odmierzone. W tym celu konieczna jest znajomość masy ciała pacjenta i jego wzrostu. Leki wziewne są dawkowane przez parownik, natomiast leki podawane dożylnie przez strzykawki automatyczne. Leki stosowane podczas znieczulenia możemy podzielić na dożylne środki znieczulające, wziewne środki znieczulające oraz leki zwiotczające mięśnie. Wziewne środki znieczulające dzielimy na gazowe (podtlenek azotu) oraz lotne (halotan oraz pochodne eteru, enfluran, isofluran, desfluran, sewofluran). Dożylne środki anestetyczne dzielimy na szybko działające (stosowane do indukcji znieczulenia) – należą do nich: tiopental, metohexital, etomidat, propofol, oraz wolno działające – należą do nich: ketamina, midazolam, fentanyl, sulfentanyl, alfentanyl. Podczas operacji pacjent jest stale monitorowany zarówno przez anestezjologa, jak i pielęgniarkę anestezjologiczną. Po zabiegu następuje wybudzenie chorego ze znieczulenia. Wówczas zaprzestaje się podawania leków zwiotczających oraz znieczulających, natomiast nadal działają leki przeciwbólowe. Po wybudzeniu przytomność jest bardzo ograniczona, ale pacjent powinien reagować na zadane mu przez lekarza polecenia. 7. Postępowanie po operacji Pacjent po zabiegu przewieziony zostaje do sali pooperacyjnej, gdzie jest pod obserwacją personelu medycznego do pełnego wybudzenia. Następnie kierowany jest na oddział, gdzie powinien wypocząć. Chory po znieczuleniu ogólnym pozostaje w szpitalu, pod kontrolą lekarzy. Przez 24 godziny od znieczulenia chory nie może prowadzić samochodu lub obsługiwać innych maszyn. Ważnym etapem leczenia po operacji jest skuteczne leczenie bólu. Na salach pooperacyjnych nie ma odwiedzin osób bliskich. Na wszystkich etapach pacjent jest monitorowany. Monitorowanie w anestezjologii polega na ciągłej kontroli stanu pacjenta podczas znieczulenia i operacji. Ma ono na celu zapewnienie choremu jak największego bezpieczeństwa. Obejmuje obserwację, pomiary i rejestrację zmieniających się funkcji organizmu. Zakres monitorowania zależy od stanu chorego i rozległości operacji. Zawsze kontrolowana jest czynność oddychania, częstość akcji serca, ciśnienie tętnicze krwi. 8. Powikłania po znieczuleniu ogólnym Obecnie używane leki i sprzęt do znieczulenia ogólnego należą do bezpiecznych, ale metoda ta niesie ryzyko powikłań. Najczęściej są one związane z udrażnianiem dróg oddechowych. Po znieczuleniu pojawić się mogą również bóle głowy, trudności z otworzeniem oczu oraz niewyraźne widzenie, nudności, wymioty, krótkotrwałe problemy z poruszaniem kończynami. Możliwe powikłania po znieczuleniu ogólnym: nudności i wymioty, zachłyśnięcie się treścią żołądkową – skutkować może poważnym zapaleniem płuc; wypadanie włosów; chrypka i ból gardła - najczęstsze i najmniej poważne powikłanie; związane z obecnością rurki intubacyjnej; uszkodzenie zębów, warg, policzków i jamy gardła - powikłanie również związane z udrożnieniem dróg oddechowych; uszkodzenie tchawicy i strun głosowych; uszkodzenie rogówki oka; powikłania oddechowe; powikłania krążeniowe; powikłania neurologiczne; wystąpienie gorączki złośliwej. Zagrożenie powikłaniami jest zależne od chorób towarzyszących i przyczyny operacji; wieku osoby operowanej (wzrasta po 65 roku życia); stosowania używek (alkohol, nikotyna, narkotyki). Zależy również od rodzaju i techniki operacji oraz postępowania anestezjologicznego. 9. Czas pobytu w szpitalu po operacji W zależności od rodzaju operacji, stanu zdrowia pacjenta, jego samopoczucia czy pojawienia się komplikacji po operacji, czas pobytu pacjenta w szpitalu po operacji może być różny. Czasami wykonywane są operacje jednodniowe, tzn. rano wykonywana jest operacja, a wieczorem pacjent może pójść do domu. Takie procedury stosuje się przy niewielkich zabiegach. Po odpowiednim czasie przebywania w szpitalu po operacji, pacjent dostaje wypis ze szpitala, recepty, informacje, kiedy należy zgłosić się na badanie kontrolne czy np. zmianę opatrunku lub zdjęcie szwów. Uzyskuje także informację na temat stosowania diety, zmiany stylu życia. Nie czekaj na wizytę u lekarza. Skorzystaj z konsultacji u specjalistów z całej Polski już dziś na abcZdrowie Znajdź lekarza. polecamy